Op weg naar Vietnam

Lieve allemaal,

Gisteren een hele leuke dag gehad hoewel Pip een beetje moe was en het erg warm had, daarom maar heel luxe een tuk tuk genomen en haast niet gelopen.

Eerst zijn we als vervolg op ons gevangenis avontuur naar de Killing fields gegaan net even buiten PP. Nagenoeg alle gevangen van Pol Pot werden na een aantal maanden afgevoerd naar de killing fiels waar ze in massagraven werden gegooid. Hoewel het er nu erg sereen is, kan je je toch een voorstelling maken van hoe het is geweest met name door de grote stupa midden op het terrein gevuld met schedels en botten van de slachtoffers die ze jaren later uit de massagraven hebben gehaald. Het is nauwelijks te bevatten, maar zelfs babies werden er vermoord door ze met hun schedel tegen een boom te slaan, er was zelfs een speciale boom voor! Te gruwelijk voor woorden. Pip zei, Pol Pot was een beetje gek in zijn hoofd! Understatement of the century.

Na de killing fields zijn we naar de central market gegaan waar we ons weer vergaapt hebben aan alle nep horloges, zonnebrillen, tasjes, t shirts you name it they got it. Uiteindelijk hebben we ons ingehouden, geen plek maar het blijft moeilijk. Toen nog even een rondje over de groetenmarkt waar een mevrouwtje zat met allemaal manden met gefrituurde beestjes, zag er lekker uit - gerituurde tarantula, kakkerlakken, kikkertjes, krekels, poppen van vlinders, allemaal even verleidelijk, helaas mochten we geen foto's maken. We hebben toch maar niet geproefd. Gisterenavond nog even mee gedaan met de aerobics op de boulevard, blijven we toch nog een beetje in shape. Emma had gisteren nog een enorme toestand veroorzaakt in het hotel, ze wilde namelijk een zeepje pakken op het planchet boven de wastafel en is half aan de wastafel gaan hangen, met als gevolg dat die met een rotklap afbrak en in duizend stukken naar beneden stortte. Godzijdank was het slechts de wasbak en is haar voet niet gebroken of andersinds gewond geraakt. Je moet er niet aan denken. Vanochtend hebben we fijn even onderhandeld wie er voor de kosten moet opdraaien en zo ja hoeveel dat dan zou moeten zijn. Uiteindelijk zijn we in het midden uitgekomen en hebben we 10 dollar voor de reparatie betaald, ook dat gaat hier op een buitengewoon buddistische manier zonder stem verheffing en 100 sorry-s.


Nu maken we ons klaar om ons volgende landje te scoren (+3 - lieve broers) en gaan we zo onderweg naar HO Chi Min city, straks af te korten als HCMC. We gaan dat doen via een tourtje wat we hebben geboekt, eerst met de bus dan met de boot over de mekong rivier (altijd al willen doen - net zo iets als het titicacameer) en daar de grens over, dan een nachtje slapen in een drijvend hotel en morgen worden we dan keurig naar HCMC gebracht. Het reist echt heel makkelijk hier. Kortom we hebben niets te klagen en genieten enorm.