Een onvergetelijke Kerstmis

Lieve Allemaal,

Ten eerste bedankt voor alle kerstwensen, we hebben net ontbeten en dachten dat er niet heel veel nieuwe berichten zouden zijn vanwege alle kerstdrukte, maar liefst 14 dus dat vinden we helemaal leuk.

Anyway we hebben een onvergetelijke kerstmis gehad. Na ons vorige bericht zijn we opgenomen in de familie van Mr Brennerman (de eigenaar van Perkin Lenca). Zijn moeder was over uit Amerika, een geweldig wijfie van nog geen 1 meter 60 met de meest fantastische verhalen over haar bezoeken aan El Salvador net na de burgeroorlog in 1992. Zij kent inmiddels aardig wat mensen in de omgeving van Perquin waaronder ook Sister Anne, een non uit Ierland die al vijf jaar in El Salvador woont. Met een enorm iers accent en een totale no nonsens mentaliteit runt ze een kerk en het dorp in een naburig dorpje, en door haar waren we uitgenodigd om samen met de moeder van Ron (de amerikaan) de kerstmis te komen bijwonen. Die wordt in El Salvador op de 24ste gehouden. Na een middagdutje vertrokken we om vijf uur. De mis begon om zes uur, maar voor die tijd moest uit een van de huizen nog Josef en Maria worden gehaald, die in de kerststal in de kerk moesten komen. De traditie is dat iedereen in huis een eigen kerststal maakt en dat de Josef en Maria uit de kerk bij alle mensen in het dorp een nachtje overnachten. Dit gaat met veel ceremonieel.

Op kerstavond worden ze dan opgehaald om in de kerk te worden geplaatst. Wij mochten mee om ze op te halen en met een hele stoet liepen we door het dorp in de schemering met kaarsjes. Het was zo bijzonder, de El Salvadorians zijn werkelijk ongelooflijk aardige mensen en we voelden ons zeer welkom terwijl je als lange blanke toch wel erg opvalt. Nadat we voor de kerk met dichte deuren stonden, werd en tussen de kerkdeur door tee koren heen en weer gezongen of Josef en Maria mochten binnenkomen. Natuurlijk mocht dat en werden ze daarna plechtig in de kerststal gezet. Daarna werd door alle kinderen Pip en Em mochten ook mee het kindje Jezus de kerk binnen gedragen en in de kribbe gelegd. Daarna begon de mis en tot slot werd en nog een toneelstuk opgevoerd door de kinderen van het dorp. Het was echt magisch, inderdaad een kerstmis om nooit te vergeten.

Wat helemaal leuk was, was toen we weer terug kwamen in het hotel we werden uitgenodigd voor het kerstdiner met Ron en zijn moeder. De meisjes van het hotel hadden heerlijk gekookt, eerst ham met een soort cranberry saus en daarna kalkoen, weliswaar met olijven maar desalniettemin een heuse kalkoen. Het was helemaal super.

Op eerste kerstdag zijn we met mevrouw Brennerman en Jeovannah (de dochter van Ron) gaan zwemmen in een meertje met heel veel El salvadorianen. Ik denk dat er meer fotos zijn gemaakt van Pip en Em dan dat wij fotos hebben gemaakt van de omgeving. Van Ron hadden we een auto meegekregen met chauffeur, een gids en een totaal ingepakte lunch met vers brood en tonijn salade en drankjes. We hoefden hier helemaal niets voor te betalen omdat hij het leuk vond dat zijn moeder en dochter met ons mee konden. Na het zwemmen zijn we nog naar El Mozote. Hier zijn tijdens de guerilla oorlog in 1882 1200 mensen in koele bloede vermoord voornamelijk kinderen, en dit is een herdenkplaats mede vorm gegeven door Sister Anne met een prachtige kerk en alle namen van de kinderen op de muur en een mooie bloementuin. Heel indrukwekkend. We vonden El Salvador echt geweldig en zijn nog even in dubio geweest om ons reisschema aan te passen om meer van het land en de mensen te zien en te ontmoeten maar het zou zo een onlogische route zijn geworden, dat we gisteren met pijn in ons hart toch maar vertrokken zijn richting Honduras.

De reis hier naartoe was buitengewoon langdurig omdat de wegen in Noord El Salvador en zuid Honduras voor het grootste gedeelte ongeasfalteerd zijn en we over 125 kilometer 11 uur gereisd hebben en 4 keer van bus zijn gewisseld, alles bij elkaar geen groot succes. We hopen heel erg dat het busvervoer in Guatemala beter geregeld is.

We zijn nu in Gracias, een aardig dorpje waar we nog twee dagen blijven en dan reizen we door naar Copan.

Veel liefs en nogmaals bedankt voor alle berichten dat vinden we helemaal super.

Liefs van ons