Las Adventuras galapagueños 2

Lieve schatten,

Een paseootje is een ommetje of tewel een wandeling. Iets wat je als toerist toch wel dagelijks moet doen.

Goed deel 2 van ons Galapagos avontuur. Na een spannende dag te paard genoten wij van ons heerlijk hostal en gingen vroeg naar bed, de koorts begon mij ook weer parten te spelen dus om half 10 ging het licht uit. Het licht ging om 10 uur weer aan want toen begon de disco bij de buren, het enige weekend vertier in Puerto Villamil, met ongeveer 300 inwoners. Boem boem boem en dat tot 04:00 uur in de ochtend. Gelukkig hielpen mijn oordopjes enigszins dus we vielen redelijk snel weer in slaap. Pip sliep zoals gewoon overal doorheen, maar Em heeft midden in de nacht nog een rondje meegedanst.

Na een heerlijk ontbijt met gebakken eitjes en vers sap gingen we weer op excursie. We zijn na de muur van de tranen geweest, een grote lava muur gemaakt door de gevangenen van de gevangenis kolonie die er in de jaren 40 -50 van de vorige eeuw op Isabella was. Daarna naar een mirador (uitkijktoren) een laguna met een mangrove bos en het strand. Op het de rotsen naast het strand lag een dode walvis die een aantal maanden geleden was aangespoeld, daarboven op een grote zee leguaan. Heel bijzonder.

Na de lunch kwam het meest bijzondere van onze reis. Met een klein bootje en een boel snorkelspullen voeren we naar een kleine baai waar op het strand zee honden aan het slapen waren. Vanwege de koorts toch maar een wetsuit gehuurd (water is toch wel redelijk koud) en toen te water. Op het moment dat wij ons te water lieten zakken, Em ging ook mee, (zonder wetsuit overigens - die hebben ze niet in haar maat - heldin) gingen er ook drie zeehonden te water. In nog geen twee minuten zaten ze op nog geen 5 centimeter van ons af. We hebben zeker 15 minuten met hen gezwommen, steeds kwamen ze weer terug, het was echt waanzinnig om zo dichtbij een "wilde" zeehond te zwemmen, waarvan het lijkt alsof die echt met ons aan het zwemmen was. Em vond het helemaal fantastisch, wij ook trouwens. Pip wilde niet te water want die was bang dat ze door een haai of een zeeschildpad in haar bil zou worden gebeten. Onder water nog een hoop andere mooie vissen en een grote rog. Wauwwwwww. Na het zwemmen voeren we verder naar een ander eiland waar white tip sharks (Hans weet vast wel hoe die in het Nederlands heten) aan het rusten waren. Ze lagen in een kleine lava geul op de bodem te "slapen". Omdat ik met een halve rots bijna in zee stortte werden de haaien wakker en begonnen gezellig te zwemmen, dus dat was eigenlijk wel een goede grap hoewel ik me wel een hoedje schrok. Om de hoek van weer een strandje met allermaal zeehonden. Pip kon had er een kunnen aaien als ze had gewild, maar dat mag natuurlijk niet. Kortom een topmiddag.

Na het diner vroeg naar bed, want de boot (ja helaas moesten we ook weer terug) zou vertrekken om 06:00 uur. Yes the joys of travel are many!. Het slechte nieuws was dat we weer naar Santa Cruz moesten varen. Het goede nieuws was dat toen we om zes uur op de boot zaten (een mini boot met nog minder pk dan op de heenweg) een van de motoren er mee stopte. Daarna een hoop gekraak en gegier maar hij had er geen zin meer in. Om half zeven stonden we weer op de kade. De kapitein vertrok met een de fiets naar het dorp om de mecanico uit zijn bed te halen. Die was een kwartier later met zijn haren nog recht over eind en de slaap nog in zijn ogen, ter plaatse. Er werd druk gepraat en heen en weer gelopen en alle schroevedraaiers en bouten en moeren werden uit de tas gehaald maar helaas helaas geen startende Yamaha (jammer dat Peter er niet was, dan hadden we vast na 10 minuten alweer aan het varen geweest). Uiteindelijk werd er om 10 voor 8 een proefvaart gemaakt maar kwam onze kapitein met zijn mecanico onverrichterzake weer retour. De motor was niet te fixen. Er moest een nieuwe boot worden gezocht. Dat kon nog wel 45 minuten duren dus wij gingen nog maar even terug naar hotel San Vicente om te kijken of wij een ontbijtje konden scoren. Onze tourguide Antonio was erg verrast dat we weer retour waren maar regelde meteen een ontbijt en hield contact met el capitan. Midden in het ontbijt moesten we hals over kop weer retour naar de haven want de boot zou vertrekken. Het goede nieuws was dat deze boot veel groter was en er 2 keer 200 pk Yamaha motor achter hing. Met slechts drie uur vertraging vertrokken we vervolgens naar Puerto Ayora. De reis verliep aanmerkelijk voorspoediger dan op de heenweg omdat de boot veel vlakker lag en minder klappen maakte, godzijdank. Pip heeft ongeveer de hele weg hangend in haar 3 maten te grote zwemvest geslapen en