Peruaanse kamikaze en Ecuadoriaanse tranquilidad
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Annette
26 Oktober 2007 | Ecuador, Vilcabamba
Hola,
We zijn in Ecuador. Na een nachtje in Piura te hebben geslapen hebben we gisteren de bus genomen naar Loja. Daar vandaan zijn we vandaag door gereisd naar Vilcabamba, de plaats op aarde waar de mensen het oudst schijnen te worden. Wij hopen daar iets van mee te krijgen want ik moet nog bijkomen van het kamikaze verkeer in het Noorden van Peru.
Een kleine verhandeling over het verkeer aldaar. Het verkeer wordt gedomineerd door Macho mannen!. Op zich zou dat geen probleem zijn ware het niet dat je als toerist graag een paseootje maakt. Dit doe je met de benen. In Peru is lopen not done, dat is voor boeren. Met andere woorden als voetganger ben je een outcast, te vergelijken met de laatste kaste in India, je bent er gewoon niet. Tel daarbij op dat de gemiddelde Peruaanse straat van een baan heen en een baan terug, wordt bereden door vijf of zes taxi s naast elkaar. Ook deze hebben verschillende kaste of is het nou toch caste. Je hebt fiest taxis, mini auto taxis, grote auto taxis. Dit alles wordt nog aangevuld met colectivos dat zijn minibusjes die door de stad reizen en onder voortdurend getoeter mensen op pikken. Verder heb je dan natuurlijk nog grotere bus en daarnaast vrachtwagens in alle soorten en maten. Dit alles rijdt kris kras door elkaar en er geldt maar een regel, no guts no glory en het recht van de sterkste. Als voetganger besta je niet, zelfs als je op een zebra pad staat met twee kleine meisjes aan je hand ben je non existent. Om de straat over te steken moet je wachten op een niet bestaand gat in het verkeer en dan rennen voor je leven. Vooral in onze laatste plaats in Peru Piura was het levensgevaarlijk. Tel daarbij het voortdurend getoeter op en je kan je voorstellen dat je horendol wordt. Nee dan Ecuador, geen getoeter tot op heden gehoord en zowaar gisteren iemand die voor ons stopte toen we wilden oversteken. Ongelooflijk.
Nog een wrap up over Peru en dan door naar Ecuador
vriendelijke vicuñas, lieve llamas, aardige alpacas, magisch Machu Picchu, lieflijk lago di Titicaca, adembenemend Arequipa, grauwe garua (zeemist) in Lima, chaotisch Cusco, lineaire lijnen in Nasca, prachtige peruanen, Colca Canyon Condor en de señor van Sipan (bij Chiclayo).
Goed, nu zijn we dus in Ecuador. De grens over ging ongeveer hetzelfde als in Bolivia (lieve broers inmiddels is het dus + 3) lopend na een hoop stempels. Het landschap veranderde eigenlijk meteen, heel wonderlijk is dat. Het is hier heel groen, en heel bloemrijk terwijl Peru toch heel dor en vooral stoffig is. We hebben vannacht overnacht in Loja, een aardig dorp waar ineens alle prijzen in dollars zijn, aangezien Ecuador geen eigen munteenheid heeft. Vanochtend hebben we de bus genomen naar Vilcabamba waar weinig is en waar we een beetje gaan chillen (zo staat het in het boek beschreven). Afhankelijk van het weer blijven we een of twee dagen. We hebben een mooi hotel met zwembad dus de meisjes hebben vanmiddag heerlijk gezwommen. Verder gaan alles goed, ¨Pip is bijgekomen van haar aanvaring met het autochtone randjongetje en Em heeft ruzie gehad met een mug of misschien wel een aantal want ze zit onder de bulten vooral in haar gezicht en armen, dus ze is niet op haar mooist. Desalniettemin, zijn de opmerkingen over onze linda y hermosas gemelas niet van de lucht dus ik denk dat de Zuid Amerikanen haar nog steeds beeldschoon vinden. Wij natuurlijk ook.
Na deze paar relax dagen gaan we door naar Cuenca en zo naar het Noorden om te kijken wat het kost om naar de Galapagos eilanden te gaan vanuit Quito.
Veel liefs van ons allemaal,
Kus Annette
We zijn in Ecuador. Na een nachtje in Piura te hebben geslapen hebben we gisteren de bus genomen naar Loja. Daar vandaan zijn we vandaag door gereisd naar Vilcabamba, de plaats op aarde waar de mensen het oudst schijnen te worden. Wij hopen daar iets van mee te krijgen want ik moet nog bijkomen van het kamikaze verkeer in het Noorden van Peru.
Een kleine verhandeling over het verkeer aldaar. Het verkeer wordt gedomineerd door Macho mannen!. Op zich zou dat geen probleem zijn ware het niet dat je als toerist graag een paseootje maakt. Dit doe je met de benen. In Peru is lopen not done, dat is voor boeren. Met andere woorden als voetganger ben je een outcast, te vergelijken met de laatste kaste in India, je bent er gewoon niet. Tel daarbij op dat de gemiddelde Peruaanse straat van een baan heen en een baan terug, wordt bereden door vijf of zes taxi s naast elkaar. Ook deze hebben verschillende kaste of is het nou toch caste. Je hebt fiest taxis, mini auto taxis, grote auto taxis. Dit alles wordt nog aangevuld met colectivos dat zijn minibusjes die door de stad reizen en onder voortdurend getoeter mensen op pikken. Verder heb je dan natuurlijk nog grotere bus en daarnaast vrachtwagens in alle soorten en maten. Dit alles rijdt kris kras door elkaar en er geldt maar een regel, no guts no glory en het recht van de sterkste. Als voetganger besta je niet, zelfs als je op een zebra pad staat met twee kleine meisjes aan je hand ben je non existent. Om de straat over te steken moet je wachten op een niet bestaand gat in het verkeer en dan rennen voor je leven. Vooral in onze laatste plaats in Peru Piura was het levensgevaarlijk. Tel daarbij het voortdurend getoeter op en je kan je voorstellen dat je horendol wordt. Nee dan Ecuador, geen getoeter tot op heden gehoord en zowaar gisteren iemand die voor ons stopte toen we wilden oversteken. Ongelooflijk.
Nog een wrap up over Peru en dan door naar Ecuador
vriendelijke vicuñas, lieve llamas, aardige alpacas, magisch Machu Picchu, lieflijk lago di Titicaca, adembenemend Arequipa, grauwe garua (zeemist) in Lima, chaotisch Cusco, lineaire lijnen in Nasca, prachtige peruanen, Colca Canyon Condor en de señor van Sipan (bij Chiclayo).
Goed, nu zijn we dus in Ecuador. De grens over ging ongeveer hetzelfde als in Bolivia (lieve broers inmiddels is het dus + 3) lopend na een hoop stempels. Het landschap veranderde eigenlijk meteen, heel wonderlijk is dat. Het is hier heel groen, en heel bloemrijk terwijl Peru toch heel dor en vooral stoffig is. We hebben vannacht overnacht in Loja, een aardig dorp waar ineens alle prijzen in dollars zijn, aangezien Ecuador geen eigen munteenheid heeft. Vanochtend hebben we de bus genomen naar Vilcabamba waar weinig is en waar we een beetje gaan chillen (zo staat het in het boek beschreven). Afhankelijk van het weer blijven we een of twee dagen. We hebben een mooi hotel met zwembad dus de meisjes hebben vanmiddag heerlijk gezwommen. Verder gaan alles goed, ¨Pip is bijgekomen van haar aanvaring met het autochtone randjongetje en Em heeft ruzie gehad met een mug of misschien wel een aantal want ze zit onder de bulten vooral in haar gezicht en armen, dus ze is niet op haar mooist. Desalniettemin, zijn de opmerkingen over onze linda y hermosas gemelas niet van de lucht dus ik denk dat de Zuid Amerikanen haar nog steeds beeldschoon vinden. Wij natuurlijk ook.
Na deze paar relax dagen gaan we door naar Cuenca en zo naar het Noorden om te kijken wat het kost om naar de Galapagos eilanden te gaan vanuit Quito.
Veel liefs van ons allemaal,
Kus Annette
-
26 Oktober 2007 - 10:39
Hans, Joke En Xandra:
Hallo allemaal,
Dat gedoe met het verkeer dat komt mij zeer bekend voor. Wees alsjeblieft voorzichtig! Gaat alles nog steeds goed met de meisjes? Geen verkoudheden e.d.? Zijn ze inmiddels aan het ritme van het reizen gewend? Ik zag een leuke foto met een poesje. Hebben ze nog geen heimwee?
Het zou fantastisch zijn als jullie de kans krijgen om naar de Galapagos eilanden te gaan. Dat is een wensdroom van ons, maar het was steeds te duur. Ik ben benieuwd of het jullie lukt om een goedkopere oversteek te vinden. Heel veel succes en veel plezier.
Liefs van
Pa, Joke en Xandra -
26 Oktober 2007 - 14:25
Janke:
Ben blij dat jullie heelhuids aan de overkant zijn gekomen. Nu een lekker weekend in het zwembad. Wij gaan dit weekend over naar de wintertijd. Het is hier echt herfst, maar met nog prachtige kleuren. Ik wens jullie een goede Galapagos trip toe. Leef met jullie mee, maar mis jullie ontzettend. De groeten van Aad en een dikke knuffel voor jullie allemaal. -
26 Oktober 2007 - 17:25
Marieke:
HoiHoi, oh wat klinkt het toch allemaal lekker. Hopelijk lukt het om naar de Galapagos te gaan. Ik zit nu achter mijn pc mijn ipod opnieuw te laden, hij was gecrashed. Werd in die winkel behandeld als een of andere suffe muts die het allemaal makkelijk had kunnen voorkomen. Jaja dit zijn de dingen in Nederland. Kan niet geloven dat jullie alweer een maand weg zijn, en al zoveel gedaan. Gister eerste collegiale intervisie gehad met Career&Kids, was heel goed. Zodra mn website in de lucht is laat ik het wel weten.
By the way sorry Pippa dat Thijmen en ik per ongeluk Emma d'r naam hadden geschreven bij de reactie op de aanvaring met je randjongetje. Het maakt het medeleven niet minder.
Thijmen is nu logeren bij neef Jasper en Aniek zit met Paul in bad dus die ga ik er maar even uit plukken.
Kus en tot gauw -
29 Oktober 2007 - 08:53
Frautje Brouwer:
Wat hebben jullie al veel gedaan.... Beginnen de meisjes niet naar een 'normaal'leven te verlangen? Ik weet dat Joost na een maand Zeeland graag weer naar huis wil en dan eerst alles weer moet bekijken en onderzoeken omdat hij vergeten was hoe het er thuis ook alweer allemaal bij stond. Daan heeft dat wat minder gehad. Hier gaat alles inderdaad verder als altijd. Druk, druk, druk, met werk, school, sportclubjes enz. 16 november wordt het huis van m'n ouders overgedragen, dus daar hebben we ook nog e.e.a. aan te doen. Daar wordt het leger, en onze huizen weer wat voller. Maar we hebben toch wat moeite alles weg te doen; wat is dat toch met emotionele waardes... Kan ik vast inschrijven om een afspraak te maken als jullie weer terug zijn? 't Voelt goed om veel over jullie te lezen, maar daardoor mis ik het echte contact des te meer. Dikke kus, Ilonka, Edgar, Daan en Joost -
29 Oktober 2007 - 11:08
Janine:
Lieve allemaal, lekker weekje Frankrijk gehad, zonnig maar een fris windje.Wouter was niet mee, wel 2 vrienden van Bastiaan + fam.Groeneveld, 5 pers.+hond, volle bak erg gezellig geweest. Nu gaat voor ons hier het 'gewone-vooral herfst- leventje weer beginnen. Ben nu weer bij met het lezen van jullie avonturen. Geniet van de verhalen en de foto's, fantastisch. Wouter is ziek geworden en ligt in bed met een behoorlijke zere keel, geen onsteking, wel balen. Gelukkig zijn we weer thuis. Geniet! en voorzichtig, hopelijk lukken de Galapagos eilanden.
Kus van Wouter,Bastiaan,Wim en Nine -
29 Oktober 2007 - 14:58
Patricia:
Schatjes,
Wat een gedoe met dat verkeer in Peru; doe inderdaad voorzichtig als jullie dit nog eens meemaken. Ik herken dit ook wel vanuit Indonesie. Echt zo veel mogelijk alle kanten op kijken en dan rennen of je leven er letterlijk van af hangt. Geen poging tot crimineel gedrag daar meegemaakt. Ben zo benieuwd of de Galapagos nog gaat lukken. Dit lijkt mij een hele bijzondere ervaring en een kans die je zeker moet grijpen als je daar vertoeft.
Ik hoor het wel bij de volgende weblog. Genieten de meisjes ook echt? Het reistempo niet te hoog voor een ieder?
Geniet van jullie volgende uitstapjes.
veel liefs,
Patricia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
