Peruaanse kamikaze en Ecuadoriaanse tranquilidad

Hola,

We zijn in Ecuador. Na een nachtje in Piura te hebben geslapen hebben we gisteren de bus genomen naar Loja. Daar vandaan zijn we vandaag door gereisd naar Vilcabamba, de plaats op aarde waar de mensen het oudst schijnen te worden. Wij hopen daar iets van mee te krijgen want ik moet nog bijkomen van het kamikaze verkeer in het Noorden van Peru.

Een kleine verhandeling over het verkeer aldaar. Het verkeer wordt gedomineerd door Macho mannen!. Op zich zou dat geen probleem zijn ware het niet dat je als toerist graag een paseootje maakt. Dit doe je met de benen. In Peru is lopen not done, dat is voor boeren. Met andere woorden als voetganger ben je een outcast, te vergelijken met de laatste kaste in India, je bent er gewoon niet. Tel daarbij op dat de gemiddelde Peruaanse straat van een baan heen en een baan terug, wordt bereden door vijf of zes taxi s naast elkaar. Ook deze hebben verschillende kaste of is het nou toch caste. Je hebt fiest taxis, mini auto taxis, grote auto taxis. Dit alles wordt nog aangevuld met colectivos dat zijn minibusjes die door de stad reizen en onder voortdurend getoeter mensen op pikken. Verder heb je dan natuurlijk nog grotere bus en daarnaast vrachtwagens in alle soorten en maten. Dit alles rijdt kris kras door elkaar en er geldt maar een regel, no guts no glory en het recht van de sterkste. Als voetganger besta je niet, zelfs als je op een zebra pad staat met twee kleine meisjes aan je hand ben je non existent. Om de straat over te steken moet je wachten op een niet bestaand gat in het verkeer en dan rennen voor je leven. Vooral in onze laatste plaats in Peru Piura was het levensgevaarlijk. Tel daarbij het voortdurend getoeter op en je kan je voorstellen dat je horendol wordt. Nee dan Ecuador, geen getoeter tot op heden gehoord en zowaar gisteren iemand die voor ons stopte toen we wilden oversteken. Ongelooflijk.

Nog een wrap up over Peru en dan door naar Ecuador

vriendelijke vicuñas, lieve llamas, aardige alpacas, magisch Machu Picchu, lieflijk lago di Titicaca, adembenemend Arequipa, grauwe garua (zeemist) in Lima, chaotisch Cusco, lineaire lijnen in Nasca, prachtige peruanen, Colca Canyon Condor en de señor van Sipan (bij Chiclayo).


Goed, nu zijn we dus in Ecuador. De grens over ging ongeveer hetzelfde als in Bolivia (lieve broers inmiddels is het dus + 3) lopend na een hoop stempels. Het landschap veranderde eigenlijk meteen, heel wonderlijk is dat. Het is hier heel groen, en heel bloemrijk terwijl Peru toch heel dor en vooral stoffig is. We hebben vannacht overnacht in Loja, een aardig dorp waar ineens alle prijzen in dollars zijn, aangezien Ecuador geen eigen munteenheid heeft. Vanochtend hebben we de bus genomen naar Vilcabamba waar weinig is en waar we een beetje gaan chillen (zo staat het in het boek beschreven). Afhankelijk van het weer blijven we een of twee dagen. We hebben een mooi hotel met zwembad dus de meisjes hebben vanmiddag heerlijk gezwommen. Verder gaan alles goed, ¨Pip is bijgekomen van haar aanvaring met het autochtone randjongetje en Em heeft ruzie gehad met een mug of misschien wel een aantal want ze zit onder de bulten vooral in haar gezicht en armen, dus ze is niet op haar mooist. Desalniettemin, zijn de opmerkingen over onze linda y hermosas gemelas niet van de lucht dus ik denk dat de Zuid Amerikanen haar nog steeds beeldschoon vinden. Wij natuurlijk ook.

Na deze paar relax dagen gaan we door naar Cuenca en zo naar het Noorden om te kijken wat het kost om naar de Galapagos eilanden te gaan vanuit Quito.


Veel liefs van ons allemaal,
Kus Annette