concept strandvakantie kennen ze nog niet

Hola,

Zaterdag avond zijn we na een dagje wachten op Lima airport aangekomen in Chiclayo, international airport. Dat was waarschijnlijk een goede belgen mop want er was speciaal voor mijn bagage collega´s slechts een aankomstband. Niks 70 MB, lateral, EDMS (ja ik heb goed opgelet in het MT) maar slechts een aankomst bandje die begon buiten waar handmatig het vliegtuig werd gelost en die vervolgens naar binnen liep. Godzijdank waren onze rugzakken er, ik was daar niet helemaal gerust op en konden we op zoek naar een hotel. Buiten de aankomsthal staat het zwart van de heren die je mee willen nemen naar hun droomhotel. Op goed geluk zijn we met een van hen meegegaan. Hij heeft ons naar hotel Residencial meegenomen, wat voor 100 sol een prima hotel is.

Gisteren (zondag) kon je gisteren in heel Peru een kanon afschieten zonder iemand te raken omdat er Senso Nacional was. De nationale volkstelling van Peru. Desalniettemin zijn we een paseootje gaan maken door Chiclayo. Het was aardig weer een graad of 22 en we zaten rustig op het Plaza de Armas toen we werden besprongen door een Senso afnemer, die ondanks het feit dat het een nationale volkstellng was, ons ook graag wilde tellen. Gezien het feit dat wij redelijk tot goed spaans spreken hadden we gauw door waar het over ging, maar ik kan me zomaar voorstellen dat andere toeristen echt geen idee hebben waar zo iets over gaat. Maar goed we zijn nu officieel geregistreed in de Peruaanse volkstelling. Terwijl ik de formulieren aan het invullen was, kreeg Pip het aan de stok met een kleine randjongere, van een jaar of 2 die haar met een fles op haar hoofd timmerde. Emma stond erbij en keek er naar maar deed niets om haar zuster te verdedigen. Zijn vader (schoenpoetser van beroep) kwam twee seconden later en gaf hem een ongenadig pak slaag, vervolgens kwam de politie er ook nog bij dus het was een heel spectakel (we weten allebei even niet hoe je dit spelt), anyway een hoop gedoe. Pip was vooral heel erg geschrokken maar vond het daarna wel een stoer verhaal.

Omdat de stad nagenoeg verlaten was zijn we in de middag naar Pimentel gegaan, een dorpje aan zee, waar men het concept strandvakantie nog niet echt heeft begrepen. Er ligt een waanzinnig groot strand maar geen enkele mogelijkheid om ergens lekker te zitten uit de wind. Wel stonden er allemaal vissersbootjes waar we achter zijn gaan zitten. Pip en Em hebben lekker een strand kasteel gebouwd en Rich en ik een beetje in de zon liggen namijmeren over Machu Picchu en met de kaart op schoot hebben we plannen gemaakt, hoe en waar we de grens naar Ecuador over zullen gaan. Door de senso was er erg weinig verkeer en een taxi was in Pimentel al helemaal niet te vinden. De vraag was dus hoe komen we naar huis? Na enig heen en weer geloop hebben we maar gedaan of we deelnemers waren aan Peking Express, ik weet zeker dat ik zou winnen want binnen twee minuten hadden we een lift van een buitengewoon aardige jongeman die in Chiclayo woonde en met zijn vriendin (mistress of iets anders obscuurs) een middagje was wezen zoenen in Pimentel). Gelukkig wilde hij ons wel een lift geven in zijn nieuwe toyota en waren wij weer veilig thuis. Twee avonturen op een dag had ons moe gemaakt en we zijn vroeg gaan slapen.

Vandaag gaan we naar Tacume, waar een groot tempelcomplex is.

Eem kleine aanvulling vanwege een experiment. We zijn inmiddels terug in het hotel. Mijn meisjes liggen boven te slapen na een enerverende dag. In plaats van een geboekte tour zijn we op eigen gelegenheid naar Tucume geweest. Met een taxi naar het busstation waar we in een minibus gepropt, voor een habbekrats, naar Tucume zijn vervoerd. Daar aangekomen hebben we de lemen pyramiden bezocht (ca. 1000 jaar oud) die helaas erg hebben geleden door de regenval de ´El Nino´ heeft veroorzaakt. Het uitzicht was echter prachtig en na een voorspoedige terugreis hebben we nog even de markt aangedaan om fruit te kopen. Chiclayo is erg druk en hectisch: een groter verschil met gisteren toen iedereen thuis zat i.v.m. de volkstelling is bijna niet voor te stellen. Lekker gegeten en nu is (bijna) iedereen naar bed. Morgen bezoeken we de ´Heer van Sipan´ en dan ´s middags richting Ecuador waar we woensdag hopen aan te komen.
Het experiment bestaat uit het uploaden van de foto´s van vandaag die, op speciaal verzoek, niet meer gedraaid staan zodat de nekspieren niet langer te leiden hebben. Hoop dat ´t lukt!

Hasta la vista