Allemaal beestjes

Hola,

Vanochtend vroeg zijn we vertrokken van Ometepe naar de bewoonde wereld. We zaten op Ometepe in Santo Domingo, niet echt een dorp maar meer een strookje strand (in januari schijnt het strand weer groter te worden als het waterpeil daalt)met wat holletjes. We hadden een prima kamer in een hagelnieuw hotel met airco en twee grote bedden. Klinkt heel goed, wat iets minder goed was dat we allemaal natuurlijke bewoners, zijnde geen andere mensen, in onze kamer hadden. Een aantal hagedissen, een hoop mieren en worst of all, heel veel kikkers. En als er nou iets is wat ik niet leuk vind zijn het kikker. Doe mij maar een paar spinnen, geen probleem maar kikkers, no thanks. Ze waren mini maar toen er gisteren avond een in mijn een in mijn nek sprong vond ik het niet leuk meer. Verder liep er ook nog een scorpioen in de hotel lobby maar de nicas vonden het allemaal heel gewoon.

Gisteren hebben we een kleine tour gemaakt over het eiland en een hike gedaan richting de vulkaan toen we daar ook nog een slang tegen kwamen en vanochtend bijna over een tarantula reden was ik er wel klaar mee en ben blij dat we nu gewoon weer in de bewoonde wereld zitten. Niet iedereen denkt daar zo over want in ons hotel zat een gepensioneerde amerikaan (ongeveer begin 70 met zijn vrouw begin 80) die besloten hadden om een hotel te gaan bouwen en er permanent te gaan wonen. Waar je zin in hebt. Anyway Ometepe was erg mooi en we hebben gisteren en eergisteren gefietst en gezwommen in een natuurlijk zwembad wat goed toeven was.

Vanochtend hebben we de boot terug genomen naar het vaste land en daarna de bus naar Granada. Het zijn oude schoolbussen uit Amerika en het was een enorm gedoe voordat de bus vertrok. Allerlei verkopers lopen door het gangpad met allerhande spullen terwijl er nauwelijks plaats is en wij met onze knieen in onze nek zitten. Na anderhalf uur vertrokken we uit de chaos en waren redelijk snel in Granada, een prachtige oude koloniale stad. We hebben een mooi hotel een oud koloniaal huis met een prachtige tuin en een klein zwembadje. Vanmiddag hebben we lekker gezwommen en geinternet, want ook dat hebben ze en morgen gaan we de stad een beetje verkennen. Nicaragua is wel een stuk armer dan Costa Rica wat ook blijkt uit de fietstaxis die we sinds Peru niet meer gezien hebben. Veel mensen rijden ook nog op hun paard en op Ometepe zelfs nog op hun koeien. Pip en Em zijn hier weer de talk of the town,en ik geloof dat het jongetje dat voor ons in de bus zat vanmiddag zijn hart heeft verloren aan Pippa, hij zei dat ze ogen had als het blauwste water wat hij ooit heeft gezien. Zoet toch.

Verder alles goed we zijn aan de paludrine begonnen, wat voor de dolle tweeling nog een kleine kwelling is om een pilletje in te nemen maar het wordt al iets beter. We proberen ze maar een beetje om te kopen met iets lekkers of een verhaaltje.

Veel liefs van ons en kerststress hebben we helemaal niet want dat is echt zo ver weg ondanks alle kerstbomen die er hier staan.

P.S. Alle laatste fotos staan bij het bericht van Emma aan haar klas. liefs van ons!