Cusco

Lieve Allemaal,

We hebben een aantal heerlijk relaxte dagen aan het Titicacameer achter de rug. We zijn voor twee dagen naar Bolivia geweest, om mijn beider broers even te pesten en dat was erg leuk. De grens overgang was op zich al een belevenis, want na twee immigratieposten in Peru met de nodige stempels zijn we de grens overgelopen naar Bolivia, voor de volgende batterij stempels. Alles bij elkaar duurde het nog geen dertig minuten dus ze zijn redelijk efficient.

Acht kilometer vanaf de Peru-Boliviaanse grens ligt het plaatsje Copacabana. Voor 16 dollar hadden we een prachtig hotel, het enige jammere was dat de heren van de receptie enorme gillipollas waren. Deslaniettemin was het erg leuk. Het dorpje aan een baai van het Titicacameer heeft wat weg van een Grieks dorp maar dan zonder witte huizen. Het weer was heerlijk dus in de middag zijn we naar het Isla del Sol gevaren. Een leuk tripje, alleen hadden we wat weinig tijd op het eiland zelf. De tocht over het meer was echter prachtig mede vanwege het schitterende uitzicht op de besneeuwde toppen van de Andes aan de Boliviaanse kant.

De volgende dag gingen we in omgekeerde volgorde weer de grens over en waren rond vier uur weer terug in ons fantastische hotel met buitengewoon vriendelijke jongens die ons in de watten hebben gelegd. Waarschijnlijk hebben we op de rest van onze reis niet meer zo´n fijne douche noch handdoeken. Gisteren hebben Uros bezocht de drijvende eilanden voor Puno in het Titicacameer. Het is ongelooflijk hoe die mensen daar leven. Ze wonen op eilanden van riet, zonder stromend water en electricteit. Het riet moet regelmatig ververst worden omdat het verrot en dat is hun voornaamste bezigheid en de toeristen die hen komen bezoeken. Ze hebben ongeveer 45 bewoonde eilanden en de kinderen van Uros gaan ter plaatse met de boot naar het School eiland. Hun klederdracht is zeer kleurig en de kinderen allerschattigst alleen heel vies. Als je dan Pip en Em er naast ziet staan is dat wel een enorme wereld van verschil. Pip en Em vonden het ook heel bijzonder.

Inmiddels zijn we na een lange busrit in Cusco aangekomen, waar we in het hotel zelf kunnen internettten dus dat is helemaal leuk. Allen zit je soort van buiten en het is hier rete koud. Het verschil tussen dag en nacht temperatuur is echt enorm. Pip en Em hebben allebei een goede muts en Rich en ik inmiddels een alpaca trui die erg nodig is. De busrit was vooral de eerste twee uur een kwelling. Het deed mij erg denken aan onze vroegere vakanties in Joegoslavie waar we ongeveer een halve dag er over deden om het eiland Brac over te rijden. Het enige wat we deden was kijken naar de kuilen in de weg en hoe we die konden ontwijken. Onze chauffeur leek er niet echt last van te hebben maar voor ons passagiers was het bepaald niet prettig. Gelukkig hebben de meisjes, die zodra ze in iets wat rijdt of vaart stappen, in slaap vallen, er weinig van gemerkt.

Vanmiddag zijn we aangekomen in Cusco, een prachtige koloniale stad die een beetje doet denken aan Arequipa. Het wonderlijke is dat het landschap enorm veranderd is. Het hele stuk tussen Nasca en hier en rond het Titicacameer was niet of nauwelijk een boom te bekennen en hier staat het vol bomen en bloeiende planten wat het geheel meteen een veel gezelligere indruk geeft. Ook de bouwstijl is veranderd. Hiervoor hadden nagenoeg alle huizen een rieten dak of van golfplaat en hier is alles bedekt met dakpannen.

Morgen gaan we een rustig dagje doen in Cusco en donderdag gaan we naar het hoogtepunt van Peru, Machu Picchu. Een rib uit ons lijf maar goed we kunnen natuurlijk niet niet gaan.

Liefs R/A/P&E