plus 8

Lieve Schatten,

Na een dagje strand in Leon (heerlijk dagje maar gevaarlijke golfen en riptides) zijn we gisteren via Honduras plus 7, vertrokken naar El Salvador plus 8.

We vertrokken ongeveer om een uur of negen met de minibus naar de eerste stopover plaats in Chinadega. Daar moesten we de bus ruilen om naar de grens te vertrekken. Na ongeveer anderhalf uur waren we bij de grens. Al vanaf het begin van het dorp werd de minibus bestookt door heren die luidkeels gillend achter ons aan renden. Wat ze nou precies wilden was in eerste instantie niet duidelijk. Zodra de deur open ging begin ze luidkeels te gillen a la frontera, zeker een man of 10. Ja wij wilden wel naar de grens maar hoezo konden wij niet lopen. Dat bleek wel te kunnen maar was erg ver, dus daarom boden zij voor weinig hun fiets taxis aan. Het was nog een hele tour om er een uit te kiezen als er 10 man sterk tegen je aan staan te gillen maar uiteindelijk kozen we de eerste die we gezien hadden. Met alle bagage fietste hij zich een ongeluk, het was een heel eind dus we waren blij dat we er een hadden uitgekozen. De grensovergang was werkelijk hilarisch onder een parasol zat de beamte en die wilde vooral niet te moe worden dus hij wriep een halve blik in onze paspoorten en we konden weer doorfietsen, geen stempel helemaal niks. Jammer hoor. Vanaf de grensplaats vertrok er een rechtstreekse minibus naar de grensplaats met El Salvador.

Na twee uur waren we aan de andere grens en daar verliep het proces ongeveer hetzelfde, wederom chaotisch tafrelen met de fietstaxis maar toch wel erg prettig omdat het een eind lopen is met alle onze spullen die inmiddels al aardig wat weegt. Daarna weer een chickenbus naar San Miguel waar we rond een uur of half vijf aankwamen. Eigenlijk wilden we nog doorreizen naar het plaatsje waar we vandaag naar toe zijn gereden maar we waren klaar met de bus.

We hebben heerlijk overnacht in een mooi hotel met zwembad en hebben lekker kip gegeten. De mensen die we tot nu toe ontmoet hebben in El Salvador zijn ongelooflijk vriendelijk, volgens mij zien ze bijna nooit toeristen want overal waar we komen worden we aangestaard alsof we zojuist van de maan zijn komen vallen, maar niet op een vervelende manier. De dolle tweeling is weer de talk of the town want iedereen wil weten hoe ze heten hoe oud ze zijn en waar we vandaan komen. We blijven nog een dagje in ALegria en reizen daarna door naar Perquin in het noord oosten van El Salvador om daarna de grens weer over te gaan naar Honduras.

Veel liefs van ons